به نقل از «طرفداری»

بابی چارلتون؛ مردی که منچستریونایتد را به قدرت امروزی تبدیل کرد

تاریخ انتشار: ۳۰ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۹۴۰۹۲۸

هافبک افسانه‌ای با غلبه بر تراژدی مونیخ، تبدیل به یکی از بهترین بازیکنان تمام دوران و بهترین سفیری شد که یونایتد می‌توانست به آن امیدوار باشد.

طرفداری | آیا کسی هست که او را نشناسد؟! از آغازی ساده تا اسطوره‌ای که شبیه به هیچ‌کس دیگر نبود. نماد جنتلمن بودن و اسطوره فوتبال انگلیس. او شهرتی جهانی داشت؛ اما هرگز ریشه‌های خود را فراموش نکرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

"کلمات هرگز کافی نخواهند بود" این‌گونه بود که تیم رسانه‌ اجتماعی منچستریونایتد، درگذشت سر بابی چارلتون را در 86 سالگی اعلام کرد. بابی در نورتامبرلند به دنیا آمد و زندگی خود را در منچستر گذراند. اوج شهرتش در باشگاه منچستریونایتد بود. بابی بخش آخر عمرش را صرف موفقیت‌های فراوان یونایتد کرد، بهترین سفیری که باشگاه می‌توانست درخواست کند. اما روایت داستان زندگی او همیشه باید با تکان‌دهنده‌ترین و محوری‌ترین لحظه آغاز شود، در باند یخی فرودگاه مونیخ - ریم در 6 فوریه 1958.

چرا باید من باشم؟

هنگامی که چارلتون  ۲۰ سال داشت، یکی از جوان‌ترین اعضای تیم یونایتد بود که پس از راهیابی تیم به نیمه‌نهایی جام باشگاه‌های اروپا، در راه بازگشت از بلگراد به منچستر بود. هواپیمای آنها برای سوخت‌گیری در مونیخ توقف کرد و بعد از دو بار تلاش برای بلندشدن، به باند فرودگاه برخورد کرد و 23 نفر کشته شدند. چارلتون آخرین بازمانده‌ای بود که پیدا شد. هنگامی که در فاصله ۴۰ متری لاشه هواپیما کشف شد، هنوز روی صندلی خود بسته بود. چارلتون از ناحیه سر دچار بریدگی عمیق شد و به‌سرعت به بیمارستان منتقل شد. روز بعد هنگامی که از خواب بیدار شد، شخصی که در تخت کنارش بود گزارشی از سقوط را خواند و چیزی را که چارلتون بعداً به‌عنوان یک «بازگویی وحشتناک» توصیف می‌کند، ارائه کرد. خواندن نام هر فرد فوت شده برای چارلتون، وحشتناک بود. سه نفر از آن هشت نفر، جزء نزدیک‌ترین دوستان او بودند: ادی کلمن، دیوید پگ و تامی تیلور. چارلتون، بر خلاف برخی از هم‌تیمی‌های بازمانده‌اش، دچار شکستگی استخوان نشد، اما زخم‌های روانی تا آخر عمر باقی ماند. اگرچه او یک ماه پس از سقوط دوباره توانست بازی کند، اما در فکر کناره‌گیری کامل از فوتبال بود. چارلتون در زندگی‌نامه خود نوشته است: "تقریباً انگار بی‌جسم بودم، فردی ساکت و آسیب‌دیده که نه می‌توانستم کاری بکنم و نه می‌توانستم از آن فرار کنم. همش فکر می‌کردم، چرا من؟ چرا من اینجا هستم و این همه از دوستانم کشته شده‌اند؟ احساس می‌کردم این عادلانه نیست، چرا باید من باشم؟ این یک رویداد مهم بود، برای بسیاری از جوانان که درست در آستانه موفقیت بزرگی که در انتظارشان بود، جان خود را از دست دادند."

این حادثه تیم منچستریونایتد را تا آستانه انحلال کامل پیش برد و درایت مت بازبی و مدیریت بحران سران باشگاه موجب شد تا با یک رکود نسبتاً کوتاه، با بازپروری ستارگان بازمانده از سانحه مونیخ از قبیل «بابی چارلتون» و ارائه نسل جدیدی از ستارگان جوان از قبیل جورج بست و دنیس لاو، توانست پس از یک دهه به فتح جام‌های داخلی و اروپایی از جمله با پیروزی در برابر بنفیکا، به قهرمانی در جام باشگاه‌های اروپا دست بیابد.

مأموریت 10 سال بعد انجام شد

هم‌تیمی‌های چارلتون درحالی‌که در مأموریت قهرمانی در جام باشگاه‌های اروپا بودند، از بین رفته بودند. او به‌عنوان یکی از معدود بازمانده‌ها، به همراه مربی‌اش مت بازبی، قصد داشت مأموریت را به پایان برساند و در مسابقه برنده شود. ده سال پس از فاجعه، به‌عنوان کاپیتان باشگاه، چارلتون دقیقاً این کار را انجام داد و پس از شکست 4-1 بنفیکا در مرحلهٔ نهایی 1968 در پایان وقت‌های اضافه، جام افتخاری را در ومبلی بالا برد. چارلتون به‌درستی اولین و آخرین گل را به ثمر رساند. بااین‌حال، وقتی او برای گرفتن جام رفته بود، شادی کمی در چهره او وجود داشت و اولین فکرش این بود که برود و آن را به بازبی تقدیم کند. چارلتون کمتر در جشن‌ها شرکت می‌کرد و درحالی‌که هم‌تیمی‌هایش در زمین جشن می‌گرفتند در رختکن به دنبال آرامش بود. او به یاد می‌آورد: "آن شب خوشحال نبودم، فقط در پایان آن شب تخلیه شدم. ما زمان زیادی را صرف کرده بودیم تا این رویداد اتفاق بیفتد. اولین چیزی که وقتی بازی تمام شدم به آن فکر کرده بودم، مت بازبی بود."

مردی شجاع، سخت‌کوش و....

شاید چارلتون با تماشای مهاجم افسانه‌ای نیوکاسل و جکی میلبرن بزرگ شده باشد. اما عشق به منچستریونایتد، مسیری برای ادامه‌دادن فوتبال بود. در ۱۴ سالگی به باشگاه منچستریونایتد پیوست. بابی سرسخت بود. شجاع بود. او با بازی در مقابل کارگران بزرگسال کارخانه به بازیکنی سرسخت تبدیل شد. زمانی که بازبی از او خواست اولین بازی خود را مقابل چارلتون اتلتیک انجام دهد، از پیچ‌خوردگی مچ پا رنج می‌برد، اما او درد را تحمل کرد و دو گل زد. او در اولین فصل خود به یونایتد برای قهرمانی در لیگ کمک کرد و بخش مهمی از تیم بزرگ "بازبی بیبز" بود که اکثراً از بازیکنان جوانی تشکیل شده بود که در آکادمی باشگاه پرورش‌یافته بودند. او بازتاب نسل خود را در تیم بزرگ بعدی یونایتد تحت رهبری سر الکس فرگوسن دید. چارلتون می‌گوید: "بازیکنان جوان، همان چیزی است که منچستریونایتد بامعنا پیدا می‌کند. در سال 1949، مت بازبی بازیکنان جوانی را به تیم آورد. چیزی که در کانون داغ فوتبال بی‌سابقه بود، هیچ‌کس نمی‌توانست آن را درک کند. بازیکنان جوان همیشه فرصت خود را در اینجا به دست می‌آوردند، این مورد در مورد مت بازبی و الکس فرگوسن بود و همچنان ادامه دارد." پسر معدنچی، به‌شدت پذیرای اصرار بازبی بود که تیمش باید نوعی سرگرمی و جذابیت را به کارگران کارخانه‌ای که برای دیدن بازی آن‌ها به‌سختی به دست آورده بودند، ارائه دهد. برای همین همیشه با نهایت وجودش، بازی می‌کرد.

چارلتون که به‌خاطر انرژی، ظرافت، قدرت و به‌خصوص ضربات برق‌آسای خود مشهور بود، 17 سال را در یونایتد گذراند و 758 بازی انجام داد و 249 گل به ثمر رساند. علاوه بر جام اروپا، چارلتون سه عنوان قهرمانی لیگ و یک جام حذفی را به دست آورد. 

یک اسطوره تمام‌عیار برای مردم انگلیس

او به همان اندازه برای انگلیس تأثیرگذار بود. چارلتون دو گل در نیمه‌نهایی جام جهانی 1966 مقابل پرتغال زد تا جایگاه خود را در مرحلهٔ نهایی مقابل آلمان غربی ثبت کند، جایی که او وظیفه داشت مراقب فرانتس بکن باوئر باشد. بکن باوئر دربارهٔ عملکرد بابی چارلتون در جام‌جهانی ۱۹۶۶ می‌گوید: "انگلیس ما را شکست داد؛ زیرا بابی فقط کمی بهتر از من بود." جام جهانی 1966 فوق‌العاده خاص بود؛ زیرا چارلتون به همراه برادرش جک قهرمان شد. چارلتون 49 گل برای انگلیس به ثمر رساند و تا زمانی که رونی در سال 2017 به این افتخار دست یافت، بهترین گلزن باقی ماند، قبل از اینکه هری کین پنج سال بعد از هر دو آنها پیشی گرفت.

تمام جهان ایستاد

پس از ترک یونایتد، چارلتون به‌عنوان بازیکن - مربی در پرستون نورث اند دوران ناموفقی را پشت سر گذاشت، اما در سال 1984 به‌عنوان مدیر و سفیر به اولدترافورد بازگشت. او متحد و وفادار به فرگوسن بود و در زمانی که سرمربی اسکاتلندی تحت‌فشار بود، پشت سرمربی اسکاتلندی ایستاد. فرگوسن بعداً در طی سخنرانی در سال 2016 خطاب به چارلتون می‌گوید: "من زندگی‌ام در منچستریونایتد را مدیون شما هستم." چارلتون عملاً تمام بازی‌های منچستریونایتد از نزدیک مشاهده می‌کرد و از نزدیک شاهد پیروزی‌های فراوان آن‌ها بود که اوج آن پیروزی در مرحلهٔ نهایی لیگ قهرمانان اروپا در سال 1999 برابر بایرن‌مونیخ برای تکمیل سه‌گانه بود. او می‌گوید: "در تمام زندگی‌ام هرگز آن‌قدر خوشحال نبودم، هرگز چنین احساسی نداشتم. وقتی تدی شرینگهام گل تساوی را زد، چیز زیادی به یاد نمی‌آورم. یادم می‌آید که از مردم عذرخواهی کردم که از روی آنها پریدم. درحالی‌که به خودم می‌گفتم خونسرد باشم، صحنه ارسال کرنر را تماشا می‌کردم. وقتی اوله گونار سولسشر توپ را وارد دروازه کرد، انگار دنیا ایستاده بود. فکر می‌کردم این بهشت است. یادم نمی‌آید که آن پنج دقیقه چه‌کار کردم. خانواده‌ام آنجا بودند، من به عقب برگشتم و ناگهان دنیا دوباره عالی شد و فکر کردم هیچ‌چیز بهتر از این وجود نخواهد داشت. "

بزرگ‌ترین نماینده منچستریونایتد

حرفه و شخصیت چارلتون، یونایتد را شکل داد و آنها را به غول جهانی تبدیل کرد که امروز هستند و به دلیل موفقیت و همچنین ارتباط آنها با بازیکنان جوان در سراسر جهان شناخته شده است. گری نویل می‌گوید: "او بزرگ‌ترین نماینده من یونایتد در سراسر جهان است. او یکی از دردانه‌های های بازبی بود، بخشی از آن سانحه هوایی غم‌انگیز مونیخ بود، از آن جان سالم به در برد و بسیاری از هم‌تیمی‌ها و همکارانش را از دست داد. کاری که سر بابی چارلتون انجام داد، نمونه‌ای عالی از این بود که چگونه می‌توانید یک سفیر بزرگ باشگاه داشته باشید، کسی که اسطوره باشگاه بود و این کار را به‌خوبی در هیئت‌مدیره انجام می‌داد و به روشی درست نماینده منچستریونایتد بود. رشته طلایی از سر مت بازبی تا سر الکس فرگوسن، دو دوره طلایی در دوران منچستریونایتد، و او عنصر ثابت در هر دوی آنها بود." یک موضوع ثابت در مورد چارلتون وجود دارد. واقعاً نماینده یونایتد در سطح جهانی بود و به‌اندازه خودِ نشان یا اولدترافورد، بخشی از باشگاه بود. داوید دخیا می‌گوید: "یک اسطوره و ستون واقعی منچستریونایتد؛ هر زمان که مردم به این باشگاه در سراسر جهان فکر می‌کنند، به فکر سر بابی چارلتون هستند." 

رافائل واران افزود: "ما به‌عنوان بازیکنان این باشگاه ویژه، هر روز بر دوش غول‌ها ایستاده‌ایم و سر بابی بزرگ‌تر از همه آنها بود. تأثیر او برای نسل‌های آینده باقی خواهد ماند."

برای همیشه بخشی از باشگاه

مرگ چارلتون حفره‌ای در یونایتد ایجاد می‌کند، اما او برای همیشه بخشی از تاروپود باشگاه خواهد بود. جایگاه شمالی، بزرگ‌ترین جایگاه داخل استادیوم، در سال 2016 به جایگاه سر بابی چارلتون تغییر نام داده شده است. چارلتون همچنین مجسمه‌ای در بیرون اولدترافورد در کنار جورج بست و دنیس لاو دارد. مجسمه تثلیث یونایتد، اولین بندرگاه هزاران نفری است که هر روز از استادیوم بازدید می‌کنند و در آنجا بود که باشگاه در لحظاتی پس از اعلام خبر درگذشت اسطوره، یک تاج‌گل قرار داد که حاوی این پیام بود:  "به یاد سر بابی دوست داشتنی. چارلتون، بازیکنی بزرگ و حتی مردی بزرگ‌تر. با نهایت تشکر از خدمات شما. از طرف همه در منچستریونایتد." چارلتون از صحبت‌کردن مردم در مورد او لذت نمی‌برد، اما او دوست داشت در مورد یونایتد صحبت کند. "برنده یا بازنده فرقی نمی‌کند، علاقه مردم به این مکان واقعاً متفاوت است. هیچ جا شبیه آن نیست. این یک پدیده است، یک فرقه." 

هرگز کلمه درست‌تری گفته نشد و سر بابی چارلتون دلیل آن است.

بخشی از این متن از سایت Goal برگرفته شده است.

از دست ندهید ????????????????????????

پاس گل سعید عزت اللهی در سوپرلیگ دانمارک / فیلم شکار فیلم بردار از سیگار کشیدن مائوریتزیو ساری / عکس هنر عکاسی؛ نماهای زیبایی که از گل مودریک در مقابل آرسنال ثبت شد / عکس ضربه ایستگاهی دیدنی لیونل مسی که به تیر دروازه شارلوت برخورد کرد / فیلم به بهانه سفر ابدی سر بابی چارلتون / کاپیتان پرسپولیس درگذشت! + عکس

منبع: طرفداری

کلیدواژه: سر بابی چارلتون بازیکنان جوان هم تیمی ها مت بازبی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tarafdari.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «طرفداری» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۹۴۰۹۲۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

گفت‌وگوی ویژه با مردی که افغانستان را راهی جام جهانی کرد

به گزارش ورزش سه، برای آن که دریبایم او چه دستاورد‌هایی را برای ورزش افغانستان به ارمغان آورده، کافیست به خوشحالی بی‌حدوحصر مردم این کشور در مرز و بوم خود و خیلی‌های دیگر از آن‌ها در ایران و گیتی پهناور خیره شویم که چگونه سرمست صعود تیم ملی فوتسال افغانستان به جام جهانی هستند. سه سال از ورودش به فوتسال افغانستان سپری شده. او وارد شده و قواعد فوتسال آسیا را به هم ریخته. از یک سو ناقوس‌ها را برای پایان انحصار فوتسال ایران در آسیا به صدا در آورد و در سوی دیگر ثروتمندان با مربیان بزرگ و نامی را پشت‌سر گذاشت. آندرو پالازا مربی سابق بارسلونا و عربستان را و همچنین ویتنام با دیگو جوستوزی مربی قهرمان جهان را پشت خود دید. آن‌ها در حسرت راهیابی به جام جهانی آه می‌کشیدند و مرتضایی با شاگردانش آواز می‌خواندند.

مجید مرتضایی، رویکرد بازیکن یابی را متحول ساخت و علم نوین فوتسال را به بازیکنان افغانستان گره زد. در عین حال او بود که بازیکنان افغانستانی با استعداد را کشف و روانه میدان کرد. او بود که کشور همسایه را برای اولین بار راهی جام ملت‌های آسیا کرد و در نخستین دوره حضورشان با بلندپروازی و جاه‌طلبی، با غیرممکن را ممکن کردن، به رویاهای جام جهانی تحقق بخشید.

خبرنگار ورزش سه به سراغ مربی تاریخ‌ساز رفته و گفت‌وگویی خواندنی را با او داشته است. مردی که خیلی از تابو ها را در ورزش افغانستان خُرد کرده و تاثیر عمیقی را بر ورزش این کشور گذاشته است.

در ادامه مصاحبه با مجید مرتضایی را خواهید خواند؛

*آقای مرتضایی، اولین‌ها حسی دارد وصف نشدنی. از حال‌وروز خودتان و بازیکنان افغانستان پس از صعود به جام جهانی بگویید؛

شاید سه ماه پیش از آغاز جام ملت‌های آسیا به بازیکنان و مردان جنگجویم می‌گفتم که ما به جام جهانی صعود خواهیم کرد، کمتر باور نمی‌کردند. اما هر چه جلوتر می‌رفتیم، بارقه‌های نور امید را زنده می‌کردیم و این باور در درونشان و پوست و استخوان آن‌ها حس می‌شد. خوشبختانه و بسیار خوشحالم به عنوان یک ایرانی موجب شادی یک ملت شدیم و آن‌ها به یکی از آرزوهای خود دست پیدا کردند و شایستگی آن را هم داشتند.

* با این صعود، شما و بازیکنان افغانستان، مردم این کشور را در سراسر جهان به وجد آوردید. این روزها باور کردنی هست؟

برای بنده، این حجم از شادی پیرامون صعود به جام جهانی جالب و غیر قابل وصف بود. بی‌شک تماشای چنین صحنه‌های زیبایی بغض را به همراه خواهد داشت. هم برای من و هم تمامی اعضای تیم ملی افغانستان. بازی که تمام شده بود با ذوق به بازیکنان گفتم، باورتان می‌شود که رفتیم جام جهانی؟

*بلندپروازی و جاه‌طلبی افغانستان در جام جهانی ادامه خواهد داشت؟

آن چیزی که بنده دائما از بازیکنانم خواسته‌ام، زیاده‌خواهی و سیر نشدن از پیروزی هستش و همیشه باید به موفقیت چنگ بزنند. شک نکنید نگاه ما به جام جهانی، صعود از مرحله گروهی هستش. ما در آسیا نشان داده‌ایم که از قدرت و پتانسیل خوبی برخورداریم. امیدوارم با تلاش‌های بی‌وقفه اعضای خانواده تیم ملی افغانستان با یک شگفتی‌ در جام جهانی تاریخ‌سازی کنیم

* پیش از آغاز جام ملت‌های آسیا و حضور در میادین مسابقات، قهرمانی را تصور می‌کردید؟

حقیقتا با حضور تیم ملی فوتسال ایران به قهرمانی فکر نمی‌کردیم. اما اگر مسیر ما به ایران در مراحل گروهی نمی‌خورد و در مراحل حذفی بدشانس نبودیم و البته با دقت‌تر عمل می‌کردیم، بنا به ضعف برخی از تیم‌های بزرگ قاره، قاطعانه می‌گویم که می‌توانستیم یک پای فینال باشیم.

*دلایل شکست تیم ملی افغانستان به رغم نمایش بسیار خوب، برابر ایران چه بود ؟

تیم ملی ایران، تیم قدرتمندی است. شاید اگر بازیکنانم با ترس کمتری مقابل تیم ملی ایران به میدان می‌رفتند به مراتب نمایش بهتری را از خود نشان می‌دادند. جالب است بدانید که توانایی‌های فردی بازیکنان افغانستان با کمی تفاوت شبیه به همتایان خود در ایران بازی می‌کردند. به هر حال، بازی برابر ایران بسیار سخت و فشرده است. ما این موضوع را می‌دانستیم.

*قرارداد شما، با تیم ملی افغانستان تا چه مدت ادامه خواهد داشت؟

بنده با تیم ملی فوتسال افغانستان تا پایان سال 2024 قرارداد دارم و پس از آن باید دید شرایط چگونه پیش می‌رود و چه اتفاقاتی رخ خواهد داد.